«Երբ դարպասդ բաց է, ով ասես՝ կմտնի քո տարածք, և եթե չես դիմադրում, ամեն ինչն էլ կխլեն ձեռքիցդ». Նորաբակի գյուղապետ

«Պատերազմից հետո մեր կյանքը 360 աստիճանով դեպի վատն է փոխվել, GPS են ասում, ինչ  են ասում, դրանով որոշում են՝ էս տարածքը մերն է, էն տարածքը մերն է: Ոնց կարող է լավ  լինել, երբ դեմ դիմացդ թուրքն է և ամեն ինչ անում է, որ քո սովորական կյանքը բարդանա: Մարդիկ սպասում են, չգիտեմ, պիտի որ մի բան փոխվի, էսպես չի կարող շարունակվել: Հասկանո՞ւմ եք, թուրքի հետ սահմանը հասել է մեր տներին, իրենք իրենց հողի տեր են զգում»,- ԳԱԼԱ-ի հետ զրույցում պատմում է Գեղարքունիքի մարզի Նորաբակ համայնքի ղեկավար Վազգեն Ասատրյանը:

Ասատրյանի խոսքով՝ նախկին սահմանը 7-8 կմ էր, իսկ հիմա մոտավորապես 2 կմ է:

«Մեր արոտավայրերն ու խոտհարքերը նրանց վերահսկողության տակ է, այսինքն՝ լիարժեք չենք կարող կատարել մեր աշխատանքները: Գյուղում վերջին անգամ հունվարի 11-ին են լսվել կրակոցի ձայներ, բայց էդ էլ մարսեցինք, էդ էլ սովորական բան դարձավ:

Էս ամառ մի կերպ, ձգելով կարողացանք յոլա գնալ, բայց էսպես չի լինում, այս ամառ  չեմ էլ պատկերացնում՝ ոնց պիտի կազմակերպենք մեր աշխատանքները, ինչ ենք անելու: Մարդիկ խոտ են քաղում, մեկ էլ թուրքը գալիս կանգնում է ու ասում՝ հետ գնա, էս մեր տարածքն է:

Մարդիկ չեն բարձրանում արոտավայրեր, թե որքան այս ամենը կտևի, ես չեմ կարող ասել, ղեկավարներն էլ տեղից  չեն շարժվում, ես ի՞նչ կարող եմ անել»,- ասում է Վազգեն Ասատրյանը:

Նորաբակի գյուղապետի խոսքով՝ ամենաբարձր տեղերը ադրբեջանցիներն են, իրենց զբաղեցրած տարածքներում իրենց համար պայմաններ են ստեղծում:

«Ինչքան առաջ են եկել, էդ հատվածի ճանապարհն են սարքել, ինչ-որ բունկերներ, բլինդաժ են սարքել: Գյուղից պարզ  երևում են թշնամու դիրքերն ու տեղաշարժը. մենք տեսնում ենք, որ նրանք ինչ-որ բան են սարքում»,- նշեց Ասատրյանը:

Նրա խոսքերով՝ երբ Քարվաճառը մեր վերահսկողության տակ էր, թշնամին անգամ չէր համարձակվի նայել իրենց գյուղի կողմը: Ասում է՝ երբ դարպասդ բաց է, ով ասես՝ կմտնի քո տարածք, և եթե չես դիմադրում, ամեն ինչն էլ կխլեն ձեռքիցդ:

 

Անահիտ Չալիկյան