«Իշխանափոխությունը քիչ է, պետք է համակարգը ջարդուփշուր անել և գնալ հեղափոխական ճանապարհով փոփոխությունների»

ԳԱԼԱ-ի հարցազրույցը «Համախմբում» կուսակցության վարչության անդամ, ՀՀ մարդու իրավունքների երրորդ պաշտպան Կարեն Անդրեասյանի հետ:

-Պարոն Անդրեասյան, Դուք ֆեյսբուքյան հայտարարություն էիք տարածել՝ բարձրաձայնելով Ձեր անհամաձայնությունը «Համախմբում» կուսակցության կողմից ընտրված դաշինքի կազմին: Մասնավորեցրել էիք, թե անընդունելի է Ձեզ համար, որ դաշինքը գլխավորի պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանը:

Կմանրամասնե՞ք, խնդրում եմ, նման որոշում ընդունվե՞լ է արդեն, որ դաշինքը Ս. Օհանյանն է գլխավորելու, ինչպե՞ս է ընդունվել, հնարավորություն ունեցե՞լ եք այդ մասին բարձրաձայնելու կուսակցության կամ ստեղծված դաշինքի անդամների մոտ:

-Որոշում չի ընդունվել վերջնական, բայց այդ մասին հրապարակային ասել է նաև Վարդան Օսկանյանը: Ես ներքին քննարկումների ժամանակ առաջին իսկ անգամ, երբ որ հնչել է հնարավոր տարբերակ, որ կարող է դաշինքը ղեկավարել ոչ թե, ասենք, «Համախմբում» կուսակցության ղեկավարը, այլ որևէ այլ անձ՝ կոնկրետ Սեյրան Օհանյանը, իմ անհանգստությունն եմ հայտնել և անհամաձայնությամբ կոնկրետ խնդիրներ եմ բարձրացրել Սեյրան Օհանյանի գլխավորելու կապակցությամբ: Այսինքն, առաջին իսկ պահից, երբ հնչել է այդ վարկածը, ես ունեցել եմ իմ հստակ վերապահումը, որը հնչեցրել եմ վարչության նիստի քննարկումների ժամանակ:

—Պարոն Անդրեասյան, թե՛ Ս. Օհանյանը և թե՛ Վ. Օսկանյանը երկուսն էլ նախկին պաշտոնյաներ են: Սա նշանակում է, որ Դուք Վ. Օսկանյանին և՞ս չեք տեսնում դաշինքը գլխավորողի դերում, թե՞ համարում եք, որ պարոն Օսկանյանն, ինչպես Դուք էիք գրել Ձեր ֆեյսբուքյան հայտարարությունում, «անկեղծորեն զղջալով անցել է քաղաքական կամ իրավական քավարանով»:

-Իրավական քավարանով անցնելու խնդիր պարոն Օսկանյանը, գոնե իմ խորին համոզմամբ, չունի: Ես նույնիսկ ամենաչար շահարկումների մեջ անգամ չեմ լսել, որ որևէ մեկը խոսի նրա կոռումպացված լինելու կամ որևէ այլ տեսակի հակաօրինական գործողությունների մասին: Ինչ վերաբերում է քաղաքական քավարանին, ապա այո, ցանկացած պաշտոնյա, այդ թվում և ես, հաստատ գործել ենք սխալ հենց միայն այն պատճառով, որ որոշ դեպքերում չենք գործել կատարյալ կամ հարյուր տոկոս և արդեն իսկ զղջալու խնդիր ունենք հասարակության առաջ: Միևնույն ժամանակ, երբ որևէ գործիչ իր աշխատանքից հետո, ի նկատի ունեմ պաշտոնից հետո, 7-8 տարի անցնում է ամենասկզբունքային ընդդիմության ճանապարհով, դա հենց այդ քավարանն է: Ես, օրինակ, իմ քավարանը համարում եմ, որ եղել է ներքին պայքարը նույնիսկ պաշտոն ունենալու ժամանակ: Նույնիսկ այդ դեպքում, որ իմ պաշտոնը տարբերվում է այլ պետական պաշտոններից, ես ինքս ունեմ քավարանով անցնելու խնդիր: Իսկ այս պահին, օրինակ, Վ. Դալլաքյանի և Ս. Օհանյանի աշխատանքային գրքույկում Ս. Սարգսյանի ստորագրության թանաքը կարծում եմ դեռ չի չորացել:

— Ինչպե՞ս եք վերաբերվում Գագիկ Ծառուկյան քաղաքական գործչին և Ծառուկյանի դաշինքի հետ մեկ ընդդիմադիր կենտրոնում լինելու հեռանկարին: «Համախմբում» կուսակցությունից, օրինակ, Ստեփան Մարգարյանը ԳԱԼԱ—ի հետ զրույցում ասաց, որ Գագիկ Ծառուկյանի վերադարձը տեղավորվում է այն սցենարում, որը Ձեր քաղաքական ուժի որոշ գործիչներ են պատկերացրել, ասաց նաև՝ միանշանակ տեսնում են համագործակցության հնարավորություն և հեռանկար:

Եվ սրանից բխող մի հարց՝ եթե այո, ապա Գագիկ Ծառուկյանին տեսնո՞ւմ եք ընդդիմադիր մեծ դաշինքը ղեկավարողի դերում:

-Ես տեսնում եմ մեր հեռանկարը Զարուհի Փոստանջյանի, Արմեն Մարտիրոսյանի, Րաֆֆի Հովհաննիսյանի և «Ժառանգության» մեր գործընկերների հետ: Ես տեսնում եմ մեր հեռանկարը ԳԱԼԱ կուսակցության հետ, մեր հեռանկարը տեսնում եմ Հիմնադիր խորհրդարանի Ալեք Ենիգոմշյանի հետ: Կարող եմ ամեն մեկի մասին էլ կարծիքներ ունենալ: Տվյալ դեպքում Գագիկ Ծառուկյանի մասին ես չեմ կարող ասել պաշտոնի հետ կապված քավարանի խնդիրը, բայց պարոն Ծառուկյանին որպես անձ կարող ենք քննարկել, եթե նրա կարիքը լինի:

Այս պահին ես կարող եմ ասել՝ ինչ եմ ես ուզել և ես եմ ցանկացել, որ գնանք դեպի այդ ուղղությունը, դեպի այդ դաշինքը, ձևաչափը և գտնենք ամենասկզբունքային մարդիկ, որոնց հետ ճանապարհ անցնելով ևս մեկ անգամ անցնենք հասարակության քաղաքական քավարանով և արժանանանք հասարակությանն օգուտ տալուն:

—Ձեր հայտարարությունում հայտարարել էիք նաև, որ «համատարած աղքատության ու արտագաղթի պայմաններում միակ հույսը մնում է հեղափոխական նոր ձևաչափը»:

Ո՞րն է այդ ձևաչափը, ըստ Ձեզ, ինչպե՞ս եք տեսնում:

-Մեկը կարող է լինել օլիգարխիկ հեղափոխություն, մյուսը կարող է ժողովրդական հեղափոխություն: Իհարկե, ինձ համար նախընտրելին ժողովրդական հեղափոխությունն է, այսօրվա իշխանական վերնախավն այնպիսի վիճակ է ստեղծել, որ նույնիսկ օլիգարխիկ հեղափոխությունը կարող է դառնալ փրկություն երկրի համար: Ամեն դեպքում, ես տեսնում եմ «Համախմբումը» որպես կուսակցություն և ինձ որպես անհատ մարդ, որը կսկսի կամ կաջակցի ժողովրդական հեղափոխությանը, որի մասին երազում ենք արդեն ոչ թե իշխանափոխության, այլ հենց հեղափոխության տեսքով, որովհետև այնպիսի ծանր վիճակ է, որ իշխանափոխությունը քիչ է, պետք է համակարգը ջարդուփշուր անել և գնալ հեղափոխական ճանապարհով փոփոխությունների:

Քրիստինա Մկրտչյան